İnançsız bir aşkın tohumlarıydık belki de
Kıyısı yoktu belki de sahip olduğumuz denizlerin
Işıkları olmayan bir şehirde yaşıyorduk
Yarım gülüşler topluyorduk pencerelerden
Yaralı sokaklar sahiplenirdi hayallerimizi
Her sabah boylu boyunca uzanmış kaldırımlarda toplardık düşlerimizi
Nereye gitsek peşimizden gelirdi uğursuzluk denilen mendebur
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta