Bahtımsa Kimsesizlik Şiiri - Nebi Ünler

Sen
Ve
Ben... Saz çalamam... En iyisi ıslık;
Biz ve müzik...
.....
Eller de eller
Dudaklar, sırılsıklam terli tenler, ihtiraslı,
Bedenler... Soluk soluğa, nefeslerimiz
Kesik, kesik...
.....
Tabiat ve biz
Deli dolu maceralar, yenilgiler, yıkımlar, yılgınlıklar acılar
En iyisi atmak, bütün geçmişe, silinmez;
Bir çizik...
.....
Deli Mavi ile Yürek yağmur
Tarlada çamur, ver Allahım ver
Aşkımız üstüne rahmet, bereket Yağmur
Yüreğimde ki SES hep böyle der
Hiç ayrılmayalım, sen ve ben,
Yani biz.
Muradımız yürek yüreğe bir bütün olabilmek,
Kahrolsun ilgisizlik!..
.....
Ey Samanyolu’nda ki Mavi kafesli yar
Sen hayallerim de bir Kızıl Elmamsın,
Ötüken de bir otağ, Tanrı dağlarında bahar
Gökçen’ler den bir Gökçen’sin, Turanlımsın
Ulaşılmazımsın yani... Hayalin tüm Acun’a değer
Umurumda mı yalnız yaşayıp, yalnız uçmağa varmak,
Bahtımsa kimsesizlik!..
.....
Adanasız, 25.10.15 – 04.14 Y.Y.
..........