Bahtım Şiiri - Alemdar Açıkgöz

BAHTIMA DÜŞEN
Bahtıma düşen buymuş sevdiğim,
Yoluma yazılan imiş derdiğim.
Kaderin elinde kaldı yüreğim,
Gecem uzun, günüm solgun sevdiğim.

Ömür acıyla, gözyaşıyla yoğrulmuş,
Her nefesimde bir eski yara durmuş.
Kader defterimde nice izler durmuş,
Bahtıma düşen buymuş sevdiğim.

Sensiz teselli edenim yoğumuş,
Gönlümdeki yaralarım çoğumuş.
Derman diye sarıldığım soğumuş,
Ömrümün yükü ağır sevdiğim.

Derde çare olacak yâren bulamadım,
Gönlümün yükünü bir an salamadım.
Kime varsam derdimi tam anlatamadım,
Yollarım hep sana çıkar sevdiğim.

Korkuyorum “seviyorum” demekten,
Sevdam aşkım doğar yüce hikmetten.
Hakikat sevgi, gönülden yürekten,
Sözüm sana düşer yine sevdiğim.

Bilmem kahrım belki hasretlikten,
Gönlümde kalan izler o vakitten.
Her gece düşerim aynı hikmetten,
Yollarım sana döner sevdiğim.

Sevdamı gökkubbeye yazasım var,
Adını her bir yıldıza kazasım var.
Aşkınla yanıp kül olup uçasım var,
Gönlüm sana mühürlü sevdiğim.

Kaderin elinde savrulsa yolum,
Gecenin koynunda kaybolsa hâlim.
Ruhumu yakan bu sessiz feryadım,
Uyurgezer der: bahtım böyle imiş