Baharla gelen Şiiri - Serkan Doğan

bahar ayaklanmak üzeredir
sinemaskopumdan orospular geçer
karın boşluğumda bir acı hissediyorum
ayıklanıyor kuşkularım dağılınca
birden ikircikleniyor panikliyorum
oysa gülleler henüz gelmemiştir
ve süngüler bize yetişememiştir
öyleyse güller biçelim arka bahçemde.
al bir mum yak, amonyak çiçeğim
alkolün bini bir para paranoyağa.
senin şıllık ne anlar beni ve benden olanı
sarp dağlar aşmamış geçitler geçmemiş
seninle hayatı şarap gibi içmemiş ki
söyle ne anlar küçük kuşum böceğim;
ayartıcı bir içgüdü aldanıyor olmak
bilip bilmediklerimiz dünyamızla sınırlı
olduğu halde nasıl da böbürlenir insan.
felsefe yapmak gereksiz zaten yaşıyoruz
her kötü anıyı ve mutluluk hülyalarını
hani olur ya şakaklarımızı tutar ve
yine ben ne yaptım deriz dalgınlıkla
sonra son pişmanlık yeminleri içer
ertesi gün hepsini bir çırpıda geçeriz
bahardır bizi dünyaya kazandıran
belki çoktan sıyrıldık kabuğumuzdan.
sen yine bir yudum çek sıcak çayından
katığı yaşamak olsun hava güneş olsun.
aporal düşlerimin esiri öylesine sergen
bölmelerde geçer kötümserlerimizin anları
örümceklerim ve suladığım süs çiçeklerim
hep beklerken bitkindiler sus pus oldular
yamulan manolyam kaptırdı kendini ona
çiçekler açarken birden bastıran yağmura.
bilmem hatırlar mısınız siz ama
unutamam bir bahar günüydü yine
ev sen kokuyordun
ben kendimi yokladım
seni bulamadım.