Baharın Gelişi Şiiri - Nuh Karaaslan

Baharın gelişiydi,
O mâhur sesinin; tıınısı zihnimde.
Muştası ile şenlendi,
imdi baharım meşk ediyor, kalp neşede...
Ki çağrışının sitemleri...
(Vuslata geç kalma deyişindendi,
bilirim...)
Ilık bahar rüzgârıydın sen;
Serin bir gül bahçesinde...
Narin,
İnce bir dal papatyanın, sevimli yüzüydün...
Ve tekil beyazlığın,
O sade, pürüzsüz teninde.
Senin adın kavuşmak olsundu, bu baharla...
Papatya, papatya;
Vuslatı seslendir bir daha,
Haydi bir daha!..
Dinliyorum o mahur sesinden, bahar şarkımızı...
Eller ve gözler,
Ahenk içerisinde raks eden, iki uzvun meşk resitali...
Göz el aleme ne der, yeşilini almışsa çimenden...?
Mavi ele avuca sığmaz ki, uzaksa elemden...
Ve aşk,
Yakın edecekse sevileni...