Bahar ve Diyarbekir Şiiri - Veysi Tural

buğusu tüten
sis pus içinde
bir beşikte uyur
bahar geceleri
diyarbekir
dicle’nin ninnisiyle
ve çimenler
bohemya kristali küpeler takınır

çan kulesinden bozma minareler
horozlardan önce uyandırır
tahta iskemlelerde sabahlayanları
bir çorbacının sesi yırtar karanlığı
göğü deler güneşin ilk ışıkları
yarasalar çekilir
surlardaki tüneklerine
önce tatlıcılar okşar sokağı
sütçüler
yoğurtçular
sonra da eskiciler işgal eder
kutsal sessizlikleri

bir sacda kavrulur diyarbekir
tavada pişer
yanar
ve ekinler başkaldırır
selamlar güneşi
açlıkla savaşan
bingöllü
muşlu
bitlisli
iri kıyım göçmenler
omuzlanır orakları
evlad ü ayalleri
bebeklerini sırtlanıp
duygu sömürür
kapıları aşındırır
dilenciler

çocuk kaynar
diyarbekir sokakları
omuzları mavi boncuklu
kalabalıkta yiter umutlar
yiter çocukluklar