Karanlıklar değil midir? insanı bezdiren.
Karanlıklar değil midir? görüneni görünmez eden.
Karanlıklar siyahtır,
Kasvettir, matemdir her zaman..
Karanlıklardan alır mısın, beni?
Ben evlilik için çok acemiydim,
Evle ilgili hiçbirşeyi bilmezdim,
Kendi kendime yetebilmek için,
Sadece çalışmayı bilirdim.
En zor şeyleri senin için denedim.
Bir gün gelecek,
Bu eve girdiğin zaman,
Bizi artık bulamayacaksın..
Yanlız kalmanın,
Konuşupta dinlenmemenin,
Ne demek? olduğunu,
Yanlış anlama lütfen beni.
Sensizlik her zaman korkutur beni.
Dilim şikayet etsede hep,
İyi yönlerinde çoktur elbet..
Galiba kişilik çatışması bizimki.
Benim yüzümden kızınla aran bozuldu,
Kızın yüzünden benimle aran bozuldu.
Yan sokaktakiler bizi kötü etkiliyor.
İnsanlar nelere sebeb oluyor.
Senin yüzünden neler oluyor,
Farkında mısın?
Belki gereksiz bir çekingenlik bu,
Belki gereksiz bir gurur bu,
Tarifini yapamadığım;
İsimlendiremediğim bir duygu bu.
Merak ediyorum soramıyorum,
Görürüz onları sokaklarda hep,
Ya mendil, ya da sakız satarlar.
Ya da bir arabanın camını silmeye çalışırlar.
Genelde çıplaktır ayakları.
Öyle kalınlaşmışki derileri,
Hissetmezler hiç camı,taşı,toprağı..
Öğretmenim, seni seviyorum,çünkü;
Bana okumayı, yazmayı,
Toplamayı, çıkartmayı,
Alfabeyi, bayramları
Sen öğrettiğin için...
Kendimi arıyorum, bulamıyorum.
Nereden nerelere geldim.
Ben kimim?
Ben neler düşünüyorum?
Ben neler yapıyorum?
Bu gün mutluyum, yarın mutsuz.
Bundan oniki yıl önce,
Seni ilk gördüğümde,
Kızıl saçlı,küçük çillerinle,
Çok cadoloz göründün gözüme.
Ben seni şikayet ettim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!