Bahar Sarhoşluğu Şiiri - İbrahim Baykurt

Her bahar gelişinde aklımın başımdan
gittiğini düşünürüm,
Gönlüm bir yerlere doğru kayar,
Gökyüzünden bulutlar gelir, bulutlar geçer
Oluklardan akan yağmur suları gibi.
Komşu kızının gülüşleri bile değişir,
Hiç kimse alı koymaya kalkmasın beni,
Aşık olduğumun inan bu,tastamam resmidir.
Ne yapsam, ne etsem de sana
söyleyebilsem,
O cesareti nasıl bulacağımı,
Kırk gün oturup da düşünsem, yine
beceremem,
Nedense seni her gördüğümde, hala eskisi
gibi,
Niyeyse, elim ayağım titrer?
Kalbimin yuvasından fırlayarak çıkışına,
Hiç engel olamam istesem de.
Sen bir gününü, her şeye rağmen kendine
ayırıp,
Çiçekler arasında dolaşır mısın,
Dağ bayır demeden, şurası senin, burası
benim diye?
Ben arada bir yapmak isterim,
Becerebildiğimce.
Becerebildiğimde,
Sonuna kadar gitmek isterim,
Her yönün bitimine.
Ulaştığımda da, o yerlere,
Var gücümle bağırırım,
Seni ne kadar çok sevdiğimi, cümle
aleme…
Eğer yaşamamın bir amacı varsa,
İstisnasız bu sensinde onun için.
Yüreğinin ıssız bir köşesinde
unutmadığında beni,
Niye olmasın,
Mutluluğumu sende görebilirsin.
Ben ağlarken denk gelirsen ola ki,
Üzülme sakın,
Bu gözyaşları ne mutsuzluktan,
Ne de umutsuzluktan,
Bu yaşları, mutluluğumun dışa vurumu,
Aşık olduğumun en güzel delili say.
Sen burnumda tüttüğünde burca, burca,
Ne yapıp ne edip de, yanımda ol isterim,
Gelmediğinde, ya da gelemediğinde
Boynum bükülür, yüzümdeki gülücükler
kaybolur,
Afakanlar basar içimi,
Dağlar çökmüş de altında kalmış gibi
hissederim kendimi.
İşte her şey, bu kez tamamen bitmiş,
Denildiği bir anda,
Gözlerin doğar bir güneş gibi ufkuma.
İçim ısınır birden, kan yürür vücut
hücrelerime,
Sihirli bir sopa değmişçesine,
Kayan, bozulan hayat kimyam
O gözlerin ışığında,yeniden can bulur.
Bu, aşkın dayanılmaz gücü, belki de
cazibesidir.
Aşkın gelgitlerinde,koca koca okyanuslara,
Devasa dalgaları bile görmezden gelerek,
Hiç tereddütsüz,
Korkusuzca yelken açmaktır.
Baharın gelişleri hep böyledir işte,
Elini ayağını dolaştırır insanın.
Kah güldürür, kah ağlatır.
Güldürse de mutluluktan, ağlatsa da,
Yok bunun ikisinin de bir ortası.
Bu güne kadar ben hiç bulamadım,
Bulan varsa bir gün bana da söylesin.
Her bahar böyledir işte yaşadıklarım,
Ne bir eksik, ne bir fazla,
Böylece insan gibi insan olduğumu anlarım.