Bahar Şiiri - Ümit Turhan

Tatlı tatlı melteminle, esip bana ümit verme.
Giyinmişsin yeşilini, kandırırsın beni bahar.
Çiçek kokar dağlarında, bülbül öter bağlarında,
Bu son fasıl çağlarımda, âşık etme beni bahar.

Senin havan kandırdı da, rüyalara daldırdı hep.
Olur olmaz sevdalara, senin ile düştüm bahar.
Gülünde ki kırmızıya kapılıp da bülbül gibi,
Ellerimde dikenlerle yaralandım, yandım bahar.

Rüzgârına kapılıp da, uzak yakın demedim hiç.
Senin ömrün on iki ay, sürer gider sandım bahar.
Döküldü hep yaprakların, çırılçıplak ağaçların,
Bak sonunda karın kışın, ayazında kaldım bahar.

Değişemem artık seni, hiçbir sevgiye aşka,
Yeşilinde,mavinde,yağmurunda bir başka.
Hep sana âşıkmışım fark etseydim ya keşke,
Her yıl seni bekler, özlermişim ben bahar.