Bahar Şiiri - Zeynep Argın

Nerede ararken bulduk baharı
Bir kız çocuğunun gülümsemesinde mi,
kısılan gözlerinde mi?
Savrulan saçları mı getirdi
Ya da güneşte parlayan
Kehribar gözleri mi çağırdı
Aradığımız merhum baharı

Tek yaşayan meftaydı bahar
Kalktı geldi musalla taşından
Meydan okudu ruh emicilere:
Tanrı misafiri değilim artık
Ömürlük ayırın bana da aşınızdan
Ecelinize kadar,
gitmiyorum!

Her yıl 3 kez düşük yapardı bahar
Her seferinde lohusaydı
Ağlardı, gülerdi
Şapkası düşerdi
Birkaç çiçek daha takılırdı
Şapkasının hasırına
Gökyüzünün hatırına

Bahar ağlarken güldüğünde
Renkler de ecelsiz kalırdı
Siyah beyaz evlerin
Pencereden bakan kızları
İlk kez görmüşçesine sevinir
İmkansız dilekler tutardı

Nerede bulduk baharı
Kız çocuklarının yıkılan,
Hayallerinde yaptıkları
Pembe kumdan kalelerde mi bulduk
Baba ocağında sönen gözlerinin
Topraktaki alevinde mi?
Vişne çürüğü yara izlerinin
En sevdiği renk olması mıydı bahar?
Annelerinin kaderini nakşeden kızların
Pejmürde iğne ipliklerinden
Son model hayallerini inşa etmesi mi?

(Nisan 2024)