Durabilirim bu şiirde
Bir noktada ya da virgülde
Bir yağmur olurum belki de
Hafif bir bulutun gözlerinde
Sevgilim
Etimden kopmuş gibi
Anatomik yetersizliği ruh sancımın
Büyük bir denize boğulurcasına daldığım
Korkunç kızıl saçların
Affedilmez bir sancıdır aklımda
Üç kirpiğimi aldın benden
Diğer üçünü ellerimle kopardım
Beni anlamaya çalışman boşunaydı
Çünkü parmaklarım bir-bir döküldüler
İhanet eder gibi her sese
Dokunmak ister gibi kapalı pencerelere
Yine bakmadan terk ettim yüzümü
Bana bakmayın ben, ben çok ayna kirlettim
Muhtaç olduğumda göremedim yüzünü
Ben zihnimde yüzünü hep gülerken resmettim
Ama aynalar umutsuz çünkü sen gitmişsin
Yüzünü topluma çeviren telaş
İçinde yandığından habersiz bir ateş
Ve masamın üstünde kana bulaşmış yıldızlar
Nağmeleri ağlatıyor
Gözlerine bakmıyorsam
Saat akrebin izlerini unutmuş
Bir at uzak yolları unutmuş
Padişah hüküm vermeyi
Ve sen beni unutmuşsun
Benim suçum değil zamanın acı dokusu
Kalbimin içinde hep sızlayan o yeri
Dermanı bilip de derdini bulamaz gibi
Önce kendimi kaybedip de sonra seni
Bulmak için çok geç kaldım, üzgünüm
Ne için heveslensem vakit çoktan geçmişti
Sönmeyi bekleyen
Yorgun argın
Küçücük bir mumdum
Ben sönmeyi istiyordum
Sen ise beni harlıyordun
Papağanlar her sesi taklit edebilir
Her renge aittir bukalemunlar
Ve göçmeye meraklı kuşlar
Biraz da insanı andırırlar
Bu cebir sevgilim ve biraz aritmetik
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!