Çocukluğumu bağışladığım evren, canımı bağışlamadı.
Af dileyen ben değilim, affetmeyen sizlersiniz.
Midemdeki kramplardan, sabahki alarmlardan ve babamsız
kahvaltılardan arttırdım bu ağrıyı.
İçimde sayısız kan çukuru biriktirdim, gayya kuyusunda arındı
kinim, nefretim.
Yine de sustum ama neden?
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta