Affet sevgilim hoyratlığımı,
Hiç sevilmedim ki;
Annem bile temkinli,
Sınırlı okşardı kalbimi.
Dökülen bir yaprak gibi
boynu bükük,
savruluşlarımı affet!
Ben kendimi sevemedim ki!
Hangi köşeyi dönsem,
yalnızlığımla yüzleştim;
en çok avuçlarımı
kanattı dikenlerim.
Affet beni, sevgilim –
beceremediklerim için
Kayıt Tarihi : 2.6.2025 00:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!