Bağış Şiiri - Miraç Akyüz

İnce bir gülme ayrımında kalmış gibi yüzün..

Şairine benzemiş,
bir şiirin yüklemine özneler takmak gibi,
Ve tırnaklarından hayata bıraktığı son canlı mikrop gibi,
Ölülerinden ve dizlerimden anlıyabiliyorken gençliğimi,
Sen fütürsüz, duru hallerinle perileri kandır.
Benim kanacak yanlarımı kanattılar der gibi.
İnce bir gülme ayrımında kalmış yüzün ile;
Derli toplu sevişmemiz lazım,
Ortalık savaş alanı.
Sonra sen saçlarına gül rüzgarları takmalısın.
Ben kendimi vurmalıyım sahtakar,
Gözlerimden..
Sonra şiirlerden geçmeliyim,
Şiirler geçmeli bizden,
Birbirimizin ömründen..
Sonra birden nedensizce,
Hiç bilmediğin bir şiiri
Yüzüne sürmeliyim,
Yaralarına, yaşlarına..
Sonra yeniden edepsizce sevmeliyim seni
Öyle ulu orta bağırarak ismini,
Ve ardında sıkmalıyım,
nefesimin boşlukta kalan hecelerini.
Sonra durup durup unutmalıyım seni,
Terbiyesiz bir sirk hayvanı gibi,
En iyi yaptığı işi birden yapmamak gibi..
Sonra upuzun uzanmalıyım,
Hayatının haritasına.
Senin ellerin yol ararken yüzümde,
Ben ıslak iklimleri göstermeliyim sana.
Sonra haberlerden çıkarırlardı,
Afrikanın gözlerime benziyen yanlarını,
Ve filistinli tez canlı ölümlerini,
Ve simit tezgahlarında kalmış öğünlerini,
Aç güvercinlerin.
Sonra geceyi gösterirdim sana,
Ucuz yollu şarabın tadını,
Ve dudaklarımdan sallanışını günahkar damlalarının...
Sonra kaçmayı öğretirdim sana;
Kendinden.
Zaman zaman atık bir depo misali yüreğinde,
Sakladığın sevginden.
Sonra duvarlar yürümeye başlar,
Ve şehirler daralırdı.
Bütün bedenlerin fünyeleri çekilir.
Bir ayak ötede şarkının birini keserler,
Şiirler zor kaçardı.
Böyle zamanlarda,
Sen temennilerin ne kadar boşluk olduğunu,
Boşluğun bir aldanmışlık olduğunu anlardın.
Sonra fesleğen kokusundan yakalanırdın,
Siyanür yüklü bir aşktan geçerken
Gözlerin yanardı..
Ve Ben;
Kendimi
Gözlerimden bağışlardım sana....

26 kasım 2009