Bağdat Şiiri - Salih Sebahattin Karadağ

Düşerken bomba üstüne Bağdat’ın
Tükürsem yüzüne şu kainatın
Hali nice oldu mukaddesatın
Yıkılan Bağdat’la ölen insanlık…

Eski plak gibi teranelerde
Arama geçmişi viranelerde,
Yükselirken Tekbir minarelerde
Yıkılan Bağdat’la ölen insanlık…

Alparslan’ı aradım Malazgirt’te
Selahaddin yok mu Eyyubiler’de
Cüneyd-i Bağdadi kim bilir nerde,
Yıkılan Bağdat’la ölen insanlık…

Musul ve Kerkük’te özümüz bizim,
Kerbela’da Meşhed gözümüz bizim,
Çevrilmiş yokuşa düzümüz bizim,
Yıkılan Bağdat’la ölen insanlık…

Irak’ı bizden ırak yapan utansın
Ülkeyi bir pula satan utansın,
Tarihine kurşun atan utansın,
Yıkılan Bağdat’la ölen insanlık…

Yükselen feryadı ninni sananlar
Yanan petrole eş akan alkanlar
İnsanlığı uyutan tatlı yalanlar
Yıkılan Bağdat’la ölen insanlık…

Ölüm habercisi leş kargaları
Sanki Ebrehe’nin kin orduları
Tek sığınak ebabilin surları
Yıkılan Bağdat’la ölen insanlık…

Bağdat gibi diyar, ana gibi yar,
Derken şimdi elde kalan ne var,
Böyle ucuz olmamalı sevdalar
Bağdat’la birlikte ölen insanlık..

31.03.2003