Badişan Şiiri - Abdurrahman Koç

BADİŞAN

Çocuktum on on ikisinde
Olgun bir haziran olsa gerek
Zira yüreğim hala sıcak
Düşmüştük yola
Sırtımızda pazen mintanlar
Ayakkabılarımız tırabzan

Hepimiz erkek
Önce “kına taşına” çaputtan
Kaç dilekte bulunurduk dileklerimiz
Neydi ki üç
Beş öteberi yada
Büyüklerimizin kına gibi
Koyu tanrıdan temennileri

Badişan’a varmadan Palaşehit
Bütün bir kavmimin yadları

Palagewr ikinci tepemizdi
Hazır olurdu her zaman
Kaya kesilmiş kaç
Ölümcül puhu
Siyah azmani kayalıklarında
Göğsümüz ölüm terinde ıslanırdı
Gözleri dururdu fırlamış
Göz bebeklerimizde

Ölüm ile hayat tat
Verirdi palagewr ve badişan
Arasında
Neyse ki birkaç adım sonra
Hayat bulurdu terli
Çocuk göğüslerimiz
Badişan cennetinde