Bâd-ı Aşk Şiiri - Rukiye Suna

İşte o an, anı buldum;
Feleklerde gezinen sultânı buldum,
Dillerden düşmeyen maşuğu,
Fezayı göğsüne yaslayan yârânı buldum.

Ummana daldım, cevheri buldum;
Hüsn-ü sûretinle mezkûr oldum.
Göğsüme badeyi döküp durdum;
O güzel meyhanede bir seni buldum.

Niceleri gelip geçti tarihten;
İsimleri silinmedi ebeden.
Silerek şanımı o defterden,
Adını, şanını, aşkını buldum.

Bir zerreciktir bedenim;
Lütfunda, kahrında hemen eririm.
Sen iste, kalbimi kemiririm;
Yadında tutuşan odları buldum.

Sırrını sayıklayan Hallac'ım;
Çölde Mecnun gibi ben de açım.
Var mı Leyla gibi ahular?
Âteşin, temrenin içinde kalbimi buldum.

Allah deyince dertler beyhude.
Geylânî'yi üstad edinip de
Pişir benliğini aşk mektebinde;
Dünyadan gayrı o lâhza seni buldum.

İşte o an, anı buldum;
Gözlerimden dökülen âhları buldum.
Bir sima ki seninkisi başkadır cihanda;
Kapakçığın ardında süveydayı buldum.

Rukiye Suna
Âhûnigâh
15/06/2025