Bacıma Dert Yanmak Şiiri - Fatih Güler

Günaydın garibin tek bacısı
Şu anda saat
Gece üç otuz üç
Takvimler ise otuz bir temmuz
İki bin yirmi beş

Hani sen gece saat dörtte
Garip abinle dertleşirdin ya
Bu sabahın köründe
Bende bacımla dertleşmek istedim
Uyuyorsan uyan bana ne
Varsa uykun kaçsın diye
Kendine kahve yap
Zaten dertleşeceğim Allah’ımdan sonra kalemim
Bide sen varsın

Yahu kalemime bile
Ama sesli, ama içlerinden
İllaki burunlarına sokuyorlar bacı

Bilmiyorlar mı ileri zekalılar bacım
O anda kalem
Akla ne düşerse
Yazmak özgür hak olduğunu
Yazmamı istemiyorlarsa o zaman
Huylarıyla, davranışlarıyla, yaklaşımlarıyla yazdırmasınlar

Başkalarına nasıl davranıyorlarsa
Bana da öyle davransınlar
Başkalarına nasıl yaklaşıyorlarsa
Garibe de aynı yaklaşsınlar
Başkalarına ne yapıyorlarsa
Ağabeyine de benzerini yapsınlar
Dün öyle, bugün böyle
Yarın şöyle olmasınlar bacım

Ağabeyin aptal zannedildi
Herkesle her şeyi çözen birini
Sakın ola ki aptal sanmasınlar
Asıl sananlar aptal olurlar bacım

Beni kullanacak, kıskanacak, unutacak kadar
Bunlar valla bak bacım
On numara ileri zekalılar
O ileri zekalılara sormak lazım
Kendilerine ciddi şekilde
Aramışlar mı kiralık katil
Tek istek haricinde
Kalmış mı yaşanan dünyadan beklentileri
Kör bıçağı kendisinin karnına götürüp
Dökmüşler mi saatlerce ecel terleri
Sabah kalkar kalkmaz yirmilik rakıyı
Bitirmişler mi yirmi dakikada
Gözlerini kırpmadan içmişler mi hiç
Kutu kutuyla şişe şişe zehirleri
Aç kalmışlar mı aylarca isteyerek
Girip çıkmışlar mı gizli bunalımlardan
Gözleri kan olmuş mu ağlamaktan
Çok özlemişler mi benim kadar
Sevmişler mi deli gibi
Diz üstünde beklemişler mi saatlerce
Kelime yazmaya uğraşmışlar mı dakikalarca
Konuşmanın özgürlüğüyle yürümenin duygusu nasıl
Güzel mi elmanın tadı
Kendileri seçmişler mi arkadaşı
Aynı yerde oturmuşlar mı saatlerce
Olmuşlar mı defalarca ameliyat
Dikiş yemişler mi ayıkken
Dualar etmişler mi sevdikleri için
Zevklerinden vazgeçmişler mi onlar adına
Yaşadıkları her türlü doyumsuz duygunun
Zevklerini yeterince almışlar mı diye

Ah güzel huylu bacım benim
Ağabeyinin hayatı bilmem kaç roman
Dillere destan dizi
Unutulamayacak film olur mu bilinmez
Amma velakin mutlu olamadığını bilir
Ana karnında mutluluğuma göz koymuşlar
Demek bebek aklıyla suç işledim
Ömür boyu mahkum kararı verilmiş
Yetmemiş işkence emri aldırmış hakim
Cezamı ailemin yanında çekmek avantajıyla
Kral hapishane ayarlanmış

Çok yoruldum bacı yorgunum
Duygum, gönlüm, ruhum, kalbim, beynim
Bedenim artık yeter diyecek kadar
Hatta çekemez şekilde yorgunum
Bazen kendimi çok yalnız hissediyorum
Diyeceksin ki ailen yanında ağabey
Zaten herkes aynı haltı söyleyenler
Onlar ölünce ne bok yiyeceksin
Diye akıllarından uçundan bile geçmiyor
Galiba kendileri teselli olacaklar bendenize
Aile bir yere dek be
Canlarını elbet verirler bana fakat
Hepsinin en az iki çekilmez
Huyu olunca hayatta bazen duruyor
Hatta dar geliyor
Huy olarak kim dört dörtlük
Hal böyleyken aslanı kafese değil
Kendi dünyasının içine koyuyorlar
Yaralı aslan kendisine zarar verir
Herhangi birine değil
Hiçbir zaman kafa dengem olmadı
Hiç gördün mü yanıma geleni
Veya beni yanına çağıranı
İstanbul’daki kankam hariç
Geçtim gayrı her şeyi
Bazıları kıymetimi bile bilmediler
Öyleyse hayırsız ile nankör dünyalarından
Gitmek istemeyim de
Ne halt yiyeyim

Evet bu dertleşmeyi geçenlerde yazdım
Her gün bir sıkıntın vardı
Dertlerimle artı dert eklemek istemedim
Duam var Allaha
Kelimeler döküyorum yürek defterime
Çaresizce bakıyorum dört duvara
Dert yanıyorum sana
Ama arkadaş, ama dost, bacı
Kimseye de açamıyorum derdimi başka
Biliyorum ki bacımı kitaba sığdıramam
Bacımda ağabeyini dünyaya sığdıramaz.