Babası Şiiri - Serhat Alagöz

Elinde olsa sendeki karanlıkları alır eklerdi gecelerine,
O senin için,
Biraz daha uzun ağlar,
Tükenen sabrından bir yudum daha harcardı...

Biliyordu içindeki ızdırabı,
Oysa zaman kum saatinden akan taneler gibi,
Bu acı yetmiyormuş gibi,
Ayrılık,
Yavaş yavaş kendini gösterir gibi,
Gözler gülmeyi unutmuş gibi,
Hakedilmeyenleri bir derin boşluğa kaykırıp,
Ürküten yankısını tek başına dinlemek gibi,
Acı veriyordu herşey,
En zor masum anında bebeğini yalnız koymak gibi...

Ve sonunda,
Her gece vardı bir sabaha,
Gülmeyi unutan gözlerin tek verebildiği gözyaşı olmuş,
Kalbe dolan bir his,
Adı çok önceden mutluluk konmuş...
Seveni de bunu unutmuş...

Belli ki yerini bulmuştu senin için edilen her bir dua,
Babası,
Hoşgeldin yuvana...