Babanın Aşkı Şiiri - Yılmaz Erbay

Ben;
Kocaman bir aşk canavarı yarattım.
Dağ kadar büyük
Nil kadar coşkulu
Onun kadar da eski
Kocaman bir aşk canavarı
Senin içindeki
Bir kükreyişiyle yuttu beni
Haykırdı
“seni seviyorum”
Kocaman bir aşk canavarıydı
Ağrı yankılandı
Everest sallandı
Duydu nehir durdu…
Korktu tüm hayvanlar
Minik serçe imrendi
Kocamandı aşk
Ben;
Sende bir canavar yarattım
Açtı ağzını ve yuttu beni
Sonra ağladı
Gözünden akan yaş bir damlaydı
İçim kan ağladı
Sarıldım sıkıca aşkıma
Dağ kadardı
Sildim yanağını elimle
Yürüyorken sert adımlarıyla
Yer yankılandı
Kocaman ayaklarımızın altında
Dünya vardı.