Evlat, bak baban o senin.
Ben değilim.
Ben anneni çok sevdim.
Bakışlarında eridim,
Savrulan saçlarında kayboldum.
Tam düşecekken,
Kirpiklerine tutundum.
O gün dönseydi bana,
Sarılabilir miydim sana?
Söylesene evlat “Baba” der miydin bana?
Bana en son sarıldığı gibi kucaklıyor seni evlat.
Uzaktan da olsa görüyorum sizi.
Belki de baban olacak o şerefsiz,
Daha fazla dokunmasın diye sarıyor seni.
Bırakmak istemiyor.
İşte orada,
Sen sallanırken parkın diğer ucundan
Size bakıyor.
Evlat bak, baban o senin.
Ben değilim.
Ben anneni çok sevdim.
(22.02.2015 01:05)
İlker KayraKayıt Tarihi : 1.3.2015 22:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!