Babamın yokluğu Şiiri - Suat Hayta

Sessizliğin en derin yerinde,
Bir boşluk var, adı sensin baba.
Ne zaman gülsem, eksik kalır bir yanım,
Çünkü gözlerimde senin hatıran saklı hala.

Küçükken tuttuğun ellerim üşür şimdi,
Sığınılacak liman yok fırtınada.
Sesini duymak isterken rüyalarımda,
Uyanmak en ağır ceza sabaha.

Bayramlar eksik, sofralar sessiz,
Sen olmayınca her şey biraz yarım.
Bir fotoğrafın kaldı başucumda,
Ve içime işleyen özlem sarım sarım.

Zaman alır derler acıyı içten,
Ama sen gittin gideli, hiç azalmadı özlemin.
Kalbimde hep bir boş sandalye var,
Ve üstünde yazılı: “Babamın yeri” diye silinmeyen izler