Babamın Sokağı ve Nasihati

Babamın yürüdüğü
Sokakları seviyorum
Her birinde
Ayrı ayrı hatırası var

Hele o uzun ince sokağı
Daha çok seviyorum
Çocukluğumun geçtiği
Babamın ardından ağladığım
Mutluluğu tattığım sokaktır

Mendili kaptığım
Oyunlarımın başladığı sokaktır
Güneşiyle sabahladığım
Akşamlarında
Kaybolduğum sokaktır

Yıllarımın gittiği
Kaldırımlarla
Kuşlarla, Renklerle
Tanıştığım sokaktır

Dedim ya
O sokak
Babamın sokağı

Az değil
Yıllarca yürüdü o sokakta
İşe o sokaktan gider
Eve o sokaktan gelirdi
Dönüşü yorgun görünse de
Azametli hali
Daima üzerindeydi

Çocuklarını çok severdi
Eli boş dönmezdi
Komşularına değer verir
Gelen geçene selamını verirdi

Nasihatini hiç unutmam
Dinle evlat! derdi

Gönülden sevmek gerek
İnsanız diye, saygı gerek
Hoşgörü olmalı, anlamak gerek
Kardeşlik değerdir, bilmek gerek

Dost acı söyler, katlanmak gerek
Nasihat derstir, almak gerek
Yol gidene, dua gerek
Size gelene, ikram gerek

Kalemden döküleni, okumak gerek
Vardır herkese ilham, almak gerek
Gül bahçesini gezip, koklamak gerek
Güzel olana, sahiplenmek gerek

Gökyüzüne dalıp, görmek gerek
Yıldızlarda dolaşıp, şükretmek gerek
Kâinatı çözmek için, akıl gerek
Bir sahibi vardır, inanmak gerek

Babamın bu sözleri
Derstir bana
Dedim ya o sokak
Babamın sokağı
Hatırası yeter

Her yolum düştüğünde
Gözlerimin önünde canlanır
Bastığı taşlar orada
Ayak izleri orada
Kokusu orada
Ben o sokağı seviyorum
Çünkü o sokak
Babamın sokağı
(Orhan KARAKAŞ)