Babamın Sakosu Şiiri - Şiir Emekçisi

Babamın Sakosu

Seni hiç görmedim baba,
Ne sesin kaldı bu dünyada,
Ne de bakışların aklımda.
Bir sakon, bir eski resmin kaldı elimde,
Üzerinde yılların kokusu,
İçinde adını bilmediğim bir sıcaklık.

Geniş omuzlarına yakışan,
Kim bilir kaç kış üşütmedi seni?
Ellerin ceplerinde miydi hep,
Yoksa hayatın yükünü mü taşırdı onlar?
Ben çocukken bile büyük gelen,
O eski sakon şimdi bile ağır.

Omuzlarıma alsam seni mi sararım,
Yoksa yokluğuna mı daha sıkı sarılırım?
Bir düğmesini çevirip avucumda,
Sorular sorarım boşluğa:
Nasıldı sesin baba?
Güler miydi gözlerin?
Ellerin nasırlı mıydı?

Cevap yok, rüzgâr var,
Birkaç solmuş anı belki,
Bir de sakonun içinde kaybolan
Hiç yaşanmamış bir çocukluk…