ben,
bir çiçekçinin çocuğuydum..
ben,
kocaman yürekli...
içi güneş ve renk dolu
bir adamın oğluydum...
ben,
gözleriyle gülen...
elleriyle herşeyini dağıtan,
bir insanın umuduydum...
ben,
onun sayesinde,
çiçeği seven, emeği bilen...
insanı seven, ekmeği bölen...
gönlüyle dilini..
ve gönlünle gözlerini birleştiren...
güneşi,yağmuru,toprağı,suyu verene
boyun eğen oldum...
ben,
babamı çok seviyordum....
fikret turhan-yalova
20.12.2012
Kayıt Tarihi : 20.12.2012 09:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!