soğuk zemheri akşamı hüzün dolu otel odamda
yine acılarım başladı. yüreğimde pişmanlıklarla
dayanmak öyle zor ki baba! .. bir daha görememek mi seni
düşünmek bile deli ediyor beni. nasıl anlatsam bilemiyorum.
utanıp üzülüyorum kahrolup kendi kendime
lanetler ediyorum...keşke, seni anlasaydım.
çocuklar gibi darılıp babalık ahını almasaydım.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
usta, ruhuna ve eline sağlık...
Sevgili Ibrahim Bey,Yazmis oldugunuz siirlerin hepisini cok begenerek okuyorum.Ama bu siirinizin benim icin ayri bir yeri var.Her okudugumda duyguseline kapiliyorum,beni alip götürüyor.Eminim okuyan siir severler kendinden birseyler buluyordur,bu harikka siirinizde.O güzel yüreginize saglik,kaleminiz düsmesin elinizden.Sevgiler,Selamlar.
Acını paylaşıpıyorum.. Babanızada Allahtan rahmet diliyorum..yüregine sağlık
Ne yazık ki insanlar öldükten sonra değerleri anlaşılıyor.İnsan geçen günleri bir daha getire bilse.of of............!
ooooooooooooof!
neden babalar hep yitirilince özlenir?ben de özlemle bekliyorum babamla olan vuslatı.onu ne kadar çok sevdiğimi ve özlediğimi şimdi daha iyi anlıyorum...muhabbetle.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta