Babama Mektup Şiiri - Ramazan Adil Uysal

Bu mektup sana baba
İstedim şiir gibi olsun
Denizlerde martı gibi, kum gibi
Özlediğin dostun gibi
Mabetli şehirler ülkesinde
Oğlun gibi.

Bu mektup sana baba
İsterdim olsun kendi kanımla
Elinde çamur, yün fanilanda ter
Yetişir bunca yıl verdiğin emekler
Eğil bir yol, mektubuma kulak ver
Çakır mavisi dedem saklısı gözlerin
Daracık-kırışık, haritalı alnın
Allaha açık nasırlı avuçların
Ve sık, sakar saçlarından haber ver
Kalın kaşlarından nehirler mi geçer
Bu şiir sana
Bilsen hasretimden neler geçer

Işınmaz mum dibinden vahalar
İyileri toprak saklar, analar ağlar
Mabetsiz şehirler memleketi zor sabahlar
Çaresiz, katlanır geceye /onulmaz romatizması
Şark çıbanı sütresinde şarbon tuğrası
Altmış yıllık cepkeninde üç kuruş emekli maaşı
Kırk ikide başlamış gün yüzüne ömr-ü vefası
Yaşanmamış baharlara kol kanat
Emeğinden akar Delimehmet deresi
Malyonga köprüsünde öküz arabası
Yaşanan çamur deryasında can pazarı
Kırk bin liraya satılmış kocca yıllık emeği
Aylarca suladığı karpuz tarlası…
Ayağına halka takılı azgın ineği
Cebelleşir sabah-akşam süt sağımı
Çilekeş adamlar ülkesinin kralı
Akdeniz gibi engin / mütevazı avrupalı

Kendi umutsuzluğuna yanmaz
İçlenir cehalete
Pırasa tarlasında çalışanlara kanmaz
Sabah-akşam taşır okuldan
Çocuklarını;
Okusunlar / okutur uzak okullarda
Kardelenler göğertir
Güneş ülkelerinde fidansız
Bu şiir sana yazılı babam
Keççilerin torunu Ömerin oğlan

Çektiğin çileler manidar, müphem
Gülüp-geçer elbet, bilmez elalem
Soğuktu, kardı-kıştı demeden
Zemherir soğuklarda büyütmüş annen
Kimbilir ne düşünüp koymuşlar adını Muharrem
Selam sana Yenice’nin çilekeş yeni ihtiyarı
Selam! Yirmibirinci asrın bahtiyarı
Bu şiir;
Bütün babaların evlatları içindir
Sana iştiyakımın otuzbeşidir

Yetişir elbet bir gün ecel kağnısı
Yürüyüp git ardınca
-“yıl yıla yakındır,-” derdin, hatırla
Oğul babaya
Kader kağnıya…
Güle güle sana, güle güle
Meleklerin kader muştucusu
Bu şiir sana.
Baba! ..