Babam ve Anam Şiiri - Adem Yazar

BABAM ve ANAM

Halim selim tarafım ona çekmiş sanırım
Ne de olsa oğluyum, mayam onun belinden
Ah! O ter kokusunu nerde olsa tanırım
Yanar yetim yüreğim, alsam seher yelinden
Helalleşip öpmüştüm, o gün son kez elinden

Sanki köhne dünyaya iyiliği bi yüktü
Çocukla çocuk olur, büyük ile büyüktü
Memleketi Konyaydı nahiyesi Hüyüktü
Yıllar önce göç etmiş, babam çıkmış ilinden
O gencecik yaşında gurbet tutmuş elinden

Kalbi sevgi doluydu karıncayı ezmezdi
Kendisi üzülürdü, hiç kimseyi üzmezdi
Kor'u içte soğutur, dışarı sezdirmezdi
Ancak belli olurdu gözündeki selinden
Öldü; bir şey gelmedi hiç kimsenin elinden

...

Gençliğinde güzelmiş, bir incecik söğütmüş
Babam ile evlenmiş beş de evlat büyütmüş
Şu değirmen dünyada yıllarını öğütmüş
Çileleri okunur saçının her telinden
Hürmet ile öperim nasır tutmuş elinden

Ar'ı namusu ile koca'sının ak kar'ı
Gözlerine çökmüş hep, bulut olmuş efkarı
Ah anam canım anam, babamın yadigarı
Köşesine oturmuş dua damlar dilinden
"Ya Rahman ya Allah" der, tespih düşmez elinden

Fani dünyadan geçmiş, baki olan gözünde
Şeksiz şüphesiz iman yer bulmuştur özünde
Kalbi, ilahi aşkın yanan kızıl közünde
Teslimiyetle pişen sabrı el-Hamd kilinden
Telaş edip bırakmaz tevekkülü elinden

Adem YAZAR
21 Kasım 2020
Saat : 02:35

Koca: Dağ