Takvim yapraklarını koparıyorum ellerim titreyerek
Günleri saymaya kıyamıyorum
Kahrolası aylar hiç geçmeseler
Sene oldu demekten utanıyorum
Kısırdöngü bazen çıldırtıyor beni
Anlam yüklemeye çalışıyorum yaptıklarıma
Düşününce sensiz geçen günleri
Özlem bıçakları saplanıyor yorgun bedenimin her noktasına
Geriye dönük hayali tablolar çiziyorum gözlerimle
Çocuk oluyorum aniden elinden tutuyorum mavi entarimle
Ölümsüzlük çelengine çiçekler takıyoruz birlikte
Sonra gerçeği hatırlayıp siliyorum hepsini kimseler görmesin diye
Böyle devam edecek senden sonraki yıllar
Aldığım her nefeste seni içime çekiyorum
Kulaklarımda çınlıyor tüm söylediklerin
Hayali tabloda ki çocuktan bile seni kıskanıyorum.
Kayıt Tarihi : 24.1.2012 23:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!