BABAM (Babasız evlerde akşam erken olur )
O minicik kalbine
bütün sevgileri
sığdıran babam...
Tırnağım kırılsa
üzülen adam...
Babam...
Fidanlar dikerdik
boş kalmış bir toprak görsek
Sevmezdik ikimizde
hayat olmayan yerleri
Kuşlar ötmezse
o dallarda duramazdık
Sevgiyle doldururduk
kalplerimizi...
Bilirdim
o daha çok severdi beni
Gözlerimden anlardı
Söylemeden
bilirdi hüzünlendiğimi...
Şimdi
şiirlerden
çiçekler dikiyorum
Ayağının bastığı
gözünün dokunduğu yerlere
Bir çay,
alt tarafı bir bardak çay
Ona götürürken
ne kadar
değerli oluyordu
İçerken
bin teşekkürle
gözlerimin içine bakıyordu
Minneti
ondan öğrendim...
Çok sevmeyi
ondan öğrendim...
Aşkla severdi annemi
Vefayı sadakati
ondan öğrendim...
Aşkı ondan öğrendim...
Şimdi öğrettiklerinin
ustası oldum
Kırılmışlıklarım,
yorgunluklarım ondandır
Hayaliyle dikerim
kanayan kalbimi...
Özlemlerin
ustasıyım şimdi
Hayatın öğrettiklerine
hala acemi...
Ayşe Keleş
Kayıt Tarihi : 13.10.2024 11:07:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayaliyle dikerim kanayan kalbimi... Özlemlerin ustasıyım şimdi Hayatın öğrettiklerine hala acemi... Ayşe Keleş

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!