Babam Şiiri - Esma Atalay

Varlığıma can veren babam,
Dünya yalan, yalan da...
Doğru olmak sorun hayatta.
Öyle bir yetiştirdin ki bizi,
Kelle veririm ödün vermem soysuza.

Yolumuzu aydınlatan babam...
Emek ettin okuttun bizi.
Dört çocuk okutmak zordu tek maaşla.
Ayaklarınız üstünde durun da,
Dedin, istemem can sağlığınızdan başka.

Merhameti bol, gönlü yufka babam.
Ana sevgisi görmedin, babaya hasrettin.
Baba olmadan, kardeşine de babalık ettin.
Köy yerinden çıkıp, kendi gayretinle
Bitirip üniversiteyi çalıştın illerde
Müdürlüğün nam saldı köy yerinde.
Cahil ne anlar asaletten, itibardan.
Çuvalla para sandılar devlet memurluğunu,
Toprak, tarla, bağ, bahçe zenginliğine
Değişmeyiz bilesin senin evladın olma gururunu.

Aşk adamı, aşka değer veren babam.
Çakır gözlü eşine olan sevdan.
Aratmaz bir Ferhat ile Şirini.
Senden öğrendik bilirsin, sevdayı biz de
Aşk ömürlük, sadakat yücedir gönlümüzde
Haketmeyeni sileriz tek nefeste.

İyiliğe iyi, kötülüğe sessiz babam.
Yakışıklı, karizmatik, dürüst ve onurlu babam.
Kaderini biraz kendimde yaşadığım,
Yaşadıklarımla piştiğim babam.
Yedi cihan olsa sorsalar kim olsun baban diye,
Yine sen derdim yürekten iki hecede.

Kızın Esma yazdı bunları bir Haziran günü
Ey varlığımın efendisi
Duy bu sözü...
Emanetin insanlıktır geçmiş senden bize
Mahlukat bile kıymetlidir bizim hanemizde
Biliriz öteye götürecek bir şey yok şereften öte
Biliriz de kıymet vermeyiz ne paraya ne pula.
Varlığım varlığına kurban olsun can Baba.