Babam Şiiri - Süleyman Bektaş

Alın terin kurumazdı teninden,
Kazma kürek çapa düşmez elinden
Bazen bir türkü duyardım dilinden,
Daima rahmetle anarım babam.

Emeğin dünyada boşa gitsede,
Sevmeyenler için hoşa gitse de,
Bağında bahçende çalı bitse de,
Ahirine azık umarım babam.

Sekiz saat yolu yaya giderdin.
Sabah çıkar akşam şehre inerdin,
Otuz saat sonra köye dönerdin,
Huşu yla duamı sunarım babam.

Tarla takım şimdi pay oldu gitti.
Evin barkın yandı zay oldu bitti.
Malın mülkün eller malına kattı.
Duasız geçeni kınarım babam.

Meyven sebzen kaldı kurt ile kuşa.
Bazen yolun sardı sarpa yokuşa,
Çile mi, keder mi getirdi tuşa?
Kıymet bilmeyene yanarım babam.

Sen ki; Evlat için göç eyleyen kul.
Çağdaşi sayende eyledi tahsil,
Biz sana layık olamadık kabul,
Ben senin ruhunu tanırım babam

SÜLEYMAN BEKTAŞ çağdaşi