Babam Şiiri - Abdullah Durmuş

Benim babam çocuk olup oynardı
Yağmurla ıslanıp, güneşle yanardı
El kadar ekmek ile tıka basa doyardı
Canı acıdıkça gelip geçer sanırdı
Benim babam adam gibi adamdı.

Gülenle güler ağlayanla ağlardı
Mal ile mülk ile övüneni paylardı
Tek gözlü evine acep nasıl sığardı
Doğru dürüst başı hep dik yaşadı
Benim babam adam gibi adamdı

Ne komşulara ne de bize kıyardı
Her insanı insan yerine koyardı
Kanun kural ne dediyse uyardı
Hakka vatana bayrağına tapardı
Benim babam adam gibi adamdı.

Yakıp yıkıp villa kurup yatmadı
Haram denilene bir kez bile bakmadı
Ballı börek bulduğunda tatmadı
Onurunu Pazar kurup satmadı
Benim babam adam gibi adamdı.