Babam Şiiri - Kezban Gündüz

Ne baharlar ne kışlar ne yazlar geçti.
Hatırlıyorum çocukken,
Baban örterdi üzerimi.
Saçlarımı okşar; alnımdan öperdi.
Başka kimse öyle öpmedi baba.
Düştüğümde hem kızar hem paniklerdi.
Başımı avuçlarının arasına alıp,
Ben sana demedimmi deyişini.
Başka kimse öyle demedi baba,
Çok cömertin sen,
Gözünden sakınır,
Önümüze sererdin yüreğini.
Her koşulda sevgin,
Hiç eksilmedi.
Başka kimse sen gibi sevmedi baba.
Sevgiyi senden öğrendim ben,
Gülü koparmadan dalında koklamayıi
Karıncanın can taşıdığını,
Başka kimse cana kıymet vermiyor baba,
Gelen kırdı yüreğimi giden ağlattı,
Dost dediklerim şimdi terketti.
Gücüm tükendiğinde sesin diriltti.
Başka kimse senin gibi sarmadı baba
Varlığın kötü herşeye kalkan,
Başım sayende hep dimdikti.
Duaların yoluma yoldaş.
Derdime derman,
Canım dediğinde içim erirdi.
Başka kimse senin gibi sevmiyor baba.
Sevle var oldum senle büyüdüm
Şanslıydım halbuki senin kızındım.
Bir can lazımsa sana inan veririm,
Başka kimseyi seninkadar sevmedim baba.
Yerini hiç kimse alamaz baba.
Cahilim belki üzer kırarım sakın ha küsme.
Küsersen bu can uzun yaşamaz baba.

Seni çok seviyorum beni terketme baba.....