Babam Şiiri - Rabia Balaban

BABAM

Aynı mevsimin çiçeğiydik biz seninle.aynı tohumdu çiçeğimizin yapraklarını açtıran.aynı
bahardı yüzümüzü aydınlığı ile canlandıran.

Kan ter içinde uykularımın tek çocuksu gücüydün sen.tap taze yüreğimin tek var oluş nedeni.

İyiliklere,güzelliklere,doğruya,sadakate,onura sevdalı yüreğimin hamurunun mayasıydın sen.yaşamla aramdaki hayat tomurcuğum,yeryüzünde herkesten her şeyden öte bildiğim,en çok güvendiğim,yüreğimin sevgideki eşiydin.

Ey en çok sevdiğim adam.en benden vazgeçemez bildiğim.hatırlar mısın bilmem? bir zamanlar BABAMDIN SEN.

Şimdiyse yüreğimin en acıyan yanı adın.ömrümün gününe acırken bıraktığı izimsin.gözüme inmiş bulutların göz kapaklarımın kapanışıyla çağlayışısın baba.beni yalnızlık kokan günlerle sınayanım.aramıza hiç anlam veremediğim düello sessizlikleri sokanım.yokluğunda her yanımda kokusunu duyduğum tek adam.

BABAMDIN SEN.

Artık zulamda asılı iyilerimi sorgular oldum.daha öte neye teslim olur bir yürek neye sığınır hiç bilmiyorum.yüreğimin tetiğindeki parmaklarım tek bir sözünle celladı kıldı seni.tüm umut dallarımı kurutanımsın.inandığım her şeye çığ düşürenim.

var mıydı senin böyle bir hakkın.söylesene insan can verdiğinin canına nasıl kıyar baba.

Bu gün ömrümü acıtan dağlanmamış yaralarım var.çocukluğumdan kalma masallarla yaşayan öksüz bir yanım.adını her duyduğumda çığlıklarını içine gömen bağlanmış dillerim var.adınla dile gelen gözlerimden akan yaşlarım var baba.
Ve son kez diyorum sana sus ve dinle

Tüm firarlarını ve çocukluğunu avuçlarına teslim etmiş kızının sesidir o hep duymaktan kaçındığın. sus ve dinle son sözümdür bu sana
Bunca vazgeçmişlikten sonra sakın ardına bakma.çünkü ardındaki yolda annesizliğimin yanı başında babasızlığım ağlamakta.sakın ardına dönüp bakma ardındaki yolda
göz yaşlarımla vurulursun baba.

RABİA BALABAN AY