Babam Şiiri - İlhami Demirkoparan

.......
Babam köylü bir adamdı.
Ellerinde nasır,
Ayaklarında gıslaved ayakkabıları vardı.
Elinin emeğiyle kazanır,
Kazandığı kadar harcar,
Harcadığı kadar yaşardı.

Uzun havaları severdi babam.
Şöyle damardan bir ağıt çıkınca,
Radyonun sesini açtırır,
"Neler geldi neler geçti felekten,
Un elendi deve geçti elekten" der,
Bazen seferberlikten dönmeyen dedemi,
Bazen yemende şehit düşen Mehrali beyi anardı.

Akşamları; misafir odasında toplanılır,
Cenknameler okunurdu.
Battal Gazi cenkten cenge koşardı.
Babam her zaman odanın baş köşesinde,
O konuşunca, herkes susardı.

Bazı geceler;
Gaz lambasının yorgun ışığında
Başını öne eğer
"Erenlerden geri kaldın
Gönül sana demedim mi" diye mırıldanır,
Gizli gizli ağlardı.

Sık sık pencere önüne otur,
Onun deyimiyle kabristana;
Uzun uzun bakardı.

Yeni yazıyı askerde öğrenmiş babam,
Ama bir hattat kadar güzel yazardı.
Askerliğini çavuş olarak yaptığından,
Herkes onu "Abdullah Çavuş"diye anardı.

En sevdiği meyve karpuz ve nardı.
Ama ben hiç nar yediğini görmedim babamın,
Hiç hayallerini yaşadığını.
Gerçi hayallerindende bahsetmez,
Tûli emel sayardı..

Babam köylü bir adamdı.
Benim memleket gibi bir babam vardı.

11.01.2013