Babam Şiiri - Gülcan Arıkan

Bir masada oturmuşuz babamla,
Biraz geçmişten biraz gelecekten...
Çaylar demli ince belli bardakta
Sohbet koyu, anlatılacak şeyler fazla...

Masanın bir ucunda o,bir ucunda ben
Aramızda 40 yıllık tanışıklık
Aramızda 100 yıllık mesafe...
Onun okuyup bitirdiği kitapları
Okumuşum ben de,
Onun geçtiği yollardan geçmişim
Onun izlediği filmleri izlemişim...
Onun özlediği düzeni özlemişim...
Yetmislerde seksenlerde
Babam neye haykırdıysa,
Ne için katlandıysa acılara gençliğine doymadan,
Aynı şeylere haykırmışım ben de
Farklı bir kuşakta
Aynı cografyada farkında olmadan...

Ne kadar benzemişim aslında ona
Aslında ne kadar benzermiş her insan babasına...

Gündeminden haksızlık
Gündeminden yoksulluğun
Eksik olmadığı bir ülkede
Ne kadar çok şey biriktirmiş babam
O kederli heybesinde...
O anlattı,ben dinledim...
Ben anlattım o dinledi...

Birgün tekrar olur mu böyle bir şansım bilmem
Anladım ki güzel adam benim babam
Mücadelesi, yorgunluğu hepsi haklı
Kendi hayatına kırgın belki
belki kendi hayatına çokça sitemli...

Hep söylerdi babam
"çok şey umut etmiştik hayatta
Ama çaylarımız yarım kaldı bardakta"

Şimdiki zamanda bu coğrafyada
Bir masada oturmuşuz babamla,
Biraz geçmişten biraz gelecekten...
Sohbet koyu, anlatılacak şeyler fazla...
Çaylar yine demli, çaylar ince belli bardakta...