Babam Şiiri - Polat İsmailoğulları

Bugün yine rüyamda sen vardın babam
Öyle özledim ki seni
Uyanmak istemedim
Doya doya sarılmak istedim babam

Yokluğuna alışılmıyor
Sensiz dünya çekilmiyor
Hani derler ya baban gidince büyürsün
Ben çok büyüdüm babammm

Sevmek sarılmak sanırdım babam
Sen bizi bakışınla severdin
Üstümüzü örterek
Karnımızı doyurarak
Bizi kimseye muhtaç etmeyerek severmişsin meğer
Ben bunları baba olunca anladım

Arkadaşlarım güzel elbiseler giydiğinde
Ben onlara bakıp
Boynumu büktüğümde anladım
Babasızlık zor şey babam
Sırtını yaslayacak çınarın olmaması çok zor
Bende evlatlarıma Çınar olunca anladım

Anneme sorardım eskiden
Babam nerde?
Ölüm nedir?
Nereye gidilir?
Sensizliği kabullenmek o kadar zor ki?
Sorularım cevapsız kaldığında anladım
Babam sensizlik anlatılmıyor
Annemin boğazı düğüm düğüm olduğunda anladım

Eyyyyy yüce gönüllü adam
Benimle oynarken yaşadığım mutluluğu
Şimdi yokluğunun hüznüyle anıyorum

Olsun be babam
En azından benim bir babam vardı
Örnek aldığım bir adam vardı
Sen çocuklar babalarının aynasıdır derdin
Şimdi ben seni gururla yansıtıyorum
Ben seni çok seviyorum
Yattığın yerde rahat uyu babammm..