Birden babam geldi aklıma. Ramazanda öyle müşfik olurdu ki o sert adam, hayran kalırdım. Yattığı yer nur olsun. İspartadan bir pembe gül fidanı getirmiş. Dedemin, dedemin babasının mezarına dikti. Çok da güzel baktı. Sonra vefat edince ben de onun kabrine diktim. İki tane biri kurudu. Biri seneyi devriyesinde güllerin açmadığı bir vakitte bir tane pembe gül açtı. Oğlumla ziyaretine gidince sabah gözyaşlarına boğulduk. Nur içinde yat babacığım. ..Küçük kızın seni çok seviyor...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta