Bugün yine çok dolaştım,
Cadde ve sokaklarda oğlum…
Yağmurlar yağıyordu üzerime.
Kim bilir kaç yıllıktı?
Üstümdeki ceket…
Islanıp üşüyordum.
Bugünde kapandı,
Bütün kapılar yüzüme…
Her zaman ki gibi oğlum.
Karşımda duruyordu.
Sana söz verdiğim,
Mavi bisiklet.
Bugünde alamadım.
Oğlum, beni affet…
Selam verdim! ..
Mahallede bilye oynayıp,
Uçurtma uçurduğum,
Çocukluk arkadaşıma.
Başını çevirip,
Beni tanımadı oğlum…
Yarın! …
Yine kapıya dayanır,
Ev sahibimiz Ahmet Amca…
Onunda annesi hasta,
O da haklı oğlum…
Tam dört ay oldu.
Eve gelince,
Bitkin yorgun…
Başımı Yastığa
Koyuyorum.
Kapanmaz gözlerim
Sabaha kadar…
Kimse bilmez,
Kimse görmez,
Kimse duymaz oğlum…
Babalarda ağlar…
İlhan BİÇER
09 MAYIS 2010
İlhan BiçerKayıt Tarihi : 11.5.2010 20:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çocukken mavi bisikletim olmasını çok istemiştim. Ama babam alamamıştı.Şimdi büyüdüğümde kendimi babamın yerine koydum...Ve çok daha iyi anladım babamın bana neden mavi bisikleti alamadığını...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!