Babalar Günü Kutlu Mu?

Babalar günü bana her zaman eksikliğimi hatırlatır.
Öksüzlüğümü,
Kimsesizliğimi,
Ağlayarak geçen bayramları hatırlatır...
Boğazıma dizilen hıçkırıkları..

İlk gerçek sızıyı ilkokul sıralarında
Bir babanın kızın çantasından çıkardığı kolonyayı kızının ellerine sürüp sonra avuç içlerini öperek derse uğurladığını izleyince hissettim.
Kızına aldığı ilk bisikleti arabanın arkasından çıkartarak, sabır ve sebatla öğrenene kadar arkasında koşturan babaları görünce anladım yüreğimdeki sızının büyüklüğünü,
Ve anladım ki bu sızı hiç geçmeyecek.

Öyle bir sızı ki baba kız yaşanan her anı uzaktan hem bir anne hem eksik bir kız olarak izledim.
Bir yanım eksik bir yanım tam.
Elleri kızının yanağında gezinen bir babanın kızına olan sevgi dolu bakışlarını hep kıskandım.
Ateşlenen yavrusunu kucağında taşıyan, telaşlanan, bir dirhem uyku uyumadan kızının başında sabahlayan babalara hep hayran kaldım..

Çocukların anne ve babalarına hasret yaşamaları, eksik büyümeleri onların suçu değildi bilirim.
O yüzdendir ki kendi kızımın babasına olan sevgisini, inancını ve güvenini hiç ama hiç yitirmemesini dilerim Allah'tan.
Ve dilerim hiçbir evlat ne yetim ne öksüz büyüsün..