Yirmi yedi Ocak, Fatma ebemin, sefer günü.
Unutulur mu, iki bin dokuzun böyle bir günü;
Ama, yerin ve göğün ağladığı bir günü?
Bize matem günüydü; ama ebemin düğünü!
Ben kaldım ebesiz, dedemse eşsiz;
Dedem artık sessiz ve de neşesiz!
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta