Baba seni çok çok seviyorum

Canım Babam,
Biliyormusun?
bu gün yine seni hatırladım.
Bilmiyorum hüzünlendim işte öyle.....
İçimden hep ağlamak geliyor.
Öyle doluyum, öyle doluyumki…
Hemde hüngür hüngür ağlamak istiyorum.
Şimdi seni nasıl da anlıyorum…
Şimdi seni nasılda arıyorum
Ah bir bilebilsen babam bir bilebilsen....

Benim babam..
Benim onurlu, namuslu ve cefakar babam.
Seni bir daha yaşamak, sesini duymak, seni bir defa sadece bir defa doyasıya öpmek mümkün mü....

Benim babam..
Seni, yaşamını, bizim için çektiğin çileleri hiç ama hiç unutamıyorum. Unutmakta mümkün değil zaten.

Hatırlıyor musun baba?
O Yıl kıştı..
Ben Ardahan 23 Şubat İlkokul 5. Sınıfa gidiyordum.
Hava tipi boran ve oldukça zemheriydi.
Biz dersteydik.
Birden sınıfın zili çaldı.
Öğretmenimiz Zülali Öz, seslenerek buyurun dedi.
Sonra kapı açıldı.
Buz tutan bıyıkların, karlı, heybetli omuzların ve o bildik dağ gibi yapınla birde gazete parçasına sarılı küçük bir paketle sen girdin içeri...
Öğretmenimiz sana hoş geldiniz dedi.
Sen tüm acıları yaşamış, ezilmiş, horlanmış, çok düşmüş… ama her şeye rağmen hep kalkmasını bilmiş yinede o mütevazi tavrınla “iyi dersler” dileyerek öğretmenimiz den müsaade istedin.
Beni yanına çağırdın.

Öğretmenimiz, sınıftaki tüm arkadaşlar ve ben “acaba neden geldin” “beni neden çağırdın” diye oldukça şaşırmışken, sen o buz tutmuş elinde sakladığın gazeteye sarılı paketi önce açıp ardından içinden mavi bir kaşkol çıkardın.
Ve bana yönelerek “işten izin aldım. Dışarı çok kötü. Kar tipi Boran var. Okul çıkışı üşürsün diye bunu sana getirdim” dedin ve arkasından tüm sınıfa dönerek “kusura kalmayın çocuklar dersinizi de böldüm” diye üzüntünü belirttin.
Sonra müsaade alarak sınıftan ayrıldın.

Senin çıkışının hemen ardından öğretmenimiz Zülali Öz hepimize yönelerek
“işte çocuklar!
Babalarınız bu duygu ve zorluklar içinde sizleri okula gönderiyor.Bu şartlarda sizleri okutuyorlar. Onların kıymetini iyi bilin” demişti.

Evet baba aradan çok zaman geçti. Düşünüyorumda ben yaramaz oğlun pek te senin kıymetini bilememiş. Bunu şimdi daha iyi anlıyorum.
Ama baba bizim için çektiğin çileleri, acıları, ve ödediğin bedelleri çok ama çok iyi biliyorum. Ne olur bana inan...

Baba bak bu gün Ramazan bayramı.
Ama sen yoksun.
Farkında mısın ilk defa bir bayramı sensiz geçiriyoruz.
İnanırımsın baba hiçte kolay olmuyor.
Sensiz ne günler ne de bayramlar geçiyor baba…

Baba içim içimi yiyor.
Sana hep söylemek istediğim ancak,
Hiç yüzüne söyleyemediğin bir şeyi şimdi, sen yokken,
sen çok uzaklardayken sana söylemek, haykırmak
istiyorum… Baba seni çok, çok seviyorum…Murat Tosunoğlu