Oğul! Az söz, çok iş;
Acıyla eri, ateşle piş...
Malı ne çarp, ne çal;
Gerekiyorsa aç kal...
Bir kuş gibi konup dala,
Gece gündüz demeden ağla...
Emaneti de ehline ver;
Elin ekmek tutsun, alnın ter...
İnsanlara iyilikte bulun,
Görevidir bu, her kulun...
Kötü sözler söyleme,
Rezil olursun, el-aleme...
İyi davran büyüklerine,
Bir gün sen geçeceksin yerine...
Küçüklerini koru, gözet, sev;
Dünya kocaman bir ev...
Bizler bu evin birer ferdi,
Rahmetli babam, böyle derdi...
Şu yeryüzü cennet gibi,
Allah(cc) bunun tek sahibi...
Sakın isyan etme yaratıcıya,
Hazırla kendini, şimdiden acıya...
Komşunun kapısını vur?
Belki bir ihtiyacı olur...
Ezanı duyar duymaz,
Gidip camide kıl namaz...
Kin tutma kimseye, unut;
Evini barkını temiz tut...
Mis gibi kokular sürün;
Yollara çık, ara sıra görün...
Evlat! eğer istiyorsan rahat,
Şimdilik yeter bu kadar nasihat...
Nizamettin Özel
Kayıt Tarihi : 10.3.2006 15:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!