Baba Evi Şiiri - Hüseyin Muşmal

Baba Evi
Dedem, ninem kalmadı, babam çoktan göç etti,
Bir garip anam kaldı, Allah başa taç etti,
Bilmem ki o faninin ölüm yaşı kaç etti?
Sağ olsun da torunları elin öpsün yeter be.

Baba evi iki kat, sanırsın ki apartman,
Bahçede erik, kiraz, cevizi var kocaman,
Birkaç tavuk bir horoz amma öyle pek yaman,
Sabah sabah o garip, ötsün dursun yeter be.

Ne olsun ki anamın yufkası, böreği var,
Gelene ikram eder, pişisi, çöreği var,
Çok şükür evimizin anamdan direği var,
Konu komşu gelsin de hatrın sorsun yeter be.

Şikâyet yok, hamdolsun, halini soran çıkar,
Rüyasına girsek de hep hayra yoran çıkar,
Her odada seccade, elbette Kur’an çıkar,
Gelen giden babama, dua etsin yeter be.

Eşrefoğlu haneyi yuva yapan babaymış,
Baba yazın serinlik, kışın eve sobaymış,
Makamını doldurmak, boşuna bir çabaymış,
Alirza'nın oğluymuş diyen olsun yeter be.