'Baba...' dedim! Şiiri - Mustafa Toraman

Son bir nefes çektim dibinden yanmış izmaritin, ciğerlerimi acıttı önce. Söndüreyim dedim, baktım küllük dolmuş taşmış düşüncelerle…balkondan boşluğa bıraktım seni.

Sen daha yere düşmeden kulaklıklarımı çıkarttım, zaten şarkı bitmişti… Doğruldum, balkon kapısını açtım, kapattım… sonra geri döndüm alel acele kilitledim, kokun girmesin diye içeri…

Gözüm ilişti babama uzanırken koltuğunda, o da zaten yeni söndürmüştü birşeyleri…

'Baba! ' dedim '…kemençe! '

Çalarmış eskiden …çalarken de köydeki derenin kenarında bir taşta otururmuş, gizlermiş hislerini akan suyun sesine, kimse duymasın diye…

Sonra …

- 'Bende değil amcanda…' dedi, gözleri boşlukta… memnun gibiydi kırk yıllık yalancılar gibi!

- 'Baba…' dedim 'sen öğret ben yeni bir tane alırım…' göz göze geldik, gülümsedi.

- 'Kemençe değil önemli olan, aşk var mı aşk! ? ' dedi…

- 'Baba…' dedim… sustum!

Sustuk...