Kardaş , kardaş babamdan yazmaya kelamın bitti mi
Baba dediğimde gök kubbemiz dayandığımız dağın erimeyen karı halil ibrahim sofrasının bitmeyen bereketi giderken iki damla yaş bırakıp geçti gitti
Üzerimdeki kol kanat gölgesinde ferahladığım kos koca bir çınar idi
Babalar bazen dağlar kadar sert ovalar kadar geniş pamuk kadar yumuşak
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var