Tabutlar geçiyor gözümün önünden.
Kafamı çeviriyorum,
Görmezden gelemiyorum,
Sanki her biri tanıdık cenaze alayının.
Hepsinin yüzü, yüzümün aynısı…
Yaklaşıp omuz veriyorum usulca
Bu kadın başımla,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Kutluyor ve aynı duyguları paylaşıyorum......
eyvallah
yüreğinize sağlık
saygılar...
Ben ki ilk defa
Kendi çocukluğumdan kaçıyorum.
Çocukluğundan kaçmayan kaç insan var acaba bizim ülkemizde? .Kadının toplumdaki yeri, köyde ökümüzden, şehirde arabamızdan sonra olduğu sürece daha bir çok insan kendi çocukluğundan kaçacaktır.
Güzel ve anlamlı dizeler için kutluyorum sayın Başdemir.
bir çocugun gözünde isabetlenen siddet ancak bu kadar güzel vurucu ve yakici anlatilabilirdi tebrikler sairem saygilarimla baki, selamlar
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta