Baba Şiiri - Nevin Kılıç

Öğrettiğin gerçek yol, gideriz ta gönülden,
Göz kırpmadan veririz, kısa olsa ömürden.
Zerre kadar şüphem yok içimdeki güvenden.
Dağ gibi duruyorsun arkamızda sen baba.

Bin bir maske gizli, tek sandığımız suratta
Hiç gözümüz olmadı ne sarayda ne yatta.
Bir lokmacık ekmeği bölüştük her fırsatta.
Yavan ekmeğimize sevgi kattın sen baba.

Çıkar için satılır oldu bütün duygular.
Parasına göreymiş duyulacak saygılar.
Silindi bak bir anda hayattaki kaygılar.
Gerçek dostluklarımıza yol yaptın sen baba.

Varlığınla canlanır her zaman ocağımız.
Yuvamızda şahlanır sevgiden sancağımız.
Daha iyi anladık dolunca kucağımız.
Kutsallığın simgesi oldun her zaman baba.

ANNESİ OLMALI İNSANIN

Annesi olmalı insanın hayatta
Düştüğünde kaldırıp ağrıyan yeri
Öperek Geçti mi yavrum diye soran.
Annesi olmalı insanın hayatta
Gözü, kulağı, eli ayağı canı
Bilmelidir desteğinin olduğunu.

Annesi olmalı insanın hayatta
Sen güldükçe güller açar yüreğinde
Ağladıkça kan çekilir damarında.

Annesi babası sağ olmalı insanın.
Dağ gibi durup yaslamalı sırtını.
Pamuk gibi sarıp basmalı bağrına