Katran karası yalnızlık dolaşıyor damarlarımda.
Dünyanın tüm renkleri silinip
gecenin karanlığı hükümdar olmuş duygularıma.
Ne yana baksam kör kuyu,
ne yöne gitsem çıkmaz sokak.
Kime el uzatsam bencillik,
kimin omzuna dayansam kurak toprak.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
